FRASZKA O CIERPIENIU

Śmieję się, bo to zabawne jest...

Gdy cierpimy, nie ma takiej siły, 

byśmy w prawdy wyzwalające od cierpienia uwierzyli...

Ale gdy przychodzi taka pora,
ta prawda Się urzeczywistnia,
a wcześniejsza niewiedza i cierpienie
znikają jak straszna zmora
utkana z mgieł iluzji...
jak po nocy ujawnione wschodem słońca cienie...
które są niczym...
a jednak sprawiają cierpienie,
gdy Się doświadcza skoku w zaśnienie...

A te skoki w zaśnienie po szaleństwa i cierpienie...

to  tylko po to, by po przesyceniu się 

zaśnienia doświadczeniem

świętować Jestestwo Swym przebudzeniem...

FRASZKA O ILUZJI ZAZDROŚCI

Zamiast pytać: "czy zazdrościć jest ładnie czy nieładnie",
można zadać SOBIE całkiem inne pytanie:

Po co zazdrościć,
jeśli można się cieszyć z czyjejś radości
i tym samym nie blokować
swoich własnych możliwości?

Po co zazdrościć,
jeśli nie ma komu i czego,
bo wszystko jest Tobą w nieskończoności
doświadczania swoich własnych możliwości...
tego, owego i niczego...
i wielkiej, bezkreśnie nieskończonej, bo wiecznej Miłości...

JESTEŚ PŁOMIENIEM MIŁOŚCI

JESTEŚ Miłością, za którą tęskniłaś,
której poszukiwałaś, za którą goniłaś,
o którą na zmianę walczyłaś i żebrałaś...
gdy na zewnątrz wciąż Jej szukałaś...

JESTEŚ Jej Płomieniem
spalającym przywidzenia,
iluzje o SOBIE i wyobrażenia,
wszystkie chcenia ja i niechcenia,
SIEBIE zniekształcenia
w światach snów oddzielenia... 

JESTEŚ Miłością, za którą tęskniłeś,
której poszukiwałeś, za którą goniłeś,
o którą na zmianę walczyłeś i żebrałeś...
gdy na zewnątrz Jej szukałeś... 

JESTEŚ Jej Westchnieniem
w ciszy poza słowami,
Jesteś Jej ciałem, oczami,
zmysłami i ponad-zmysłami,

JESTEŚ we wszystkim i wszystkim
ciszą i dźwiękami,
formą i atomem,
każdym wzorem
i poza wszystkimi formami... 

JESTEŚ swoim własnym wszechświatem i domem
scalającym wszystko na moment
atrakcją iluzji (fokus-pokus, czary-mary ;-;)) od SIEBIE oddzielone...
choć zawsze i tak w wieczności
Jednią SIEBIE zespolone...