Nasza nieświadomość wypełniona jest po brzegi różnymi
symbolami. Poznawanie, uświadamianie tego, co nieświadome, co ukryte w
"cieniu" nieświadomości, jest procesem integracji, scalania SIEBIE ku
swojej całości, pełni, Jedni.
Różne symbole wskazują na różne mity, a mity są jak
światy-sny do wyśnienia i prowadzą najpierw do integracji , "zerowania"
dobra i zła na poziomie dualnego świata-snu czyli Samsary. Praktykowanie i
doświadczanie integracji samsarycznej dualności (dwubiegunowości) prowadzi do
Nirwany. (Pustki).
Gdy Samsara traktowana bywa jako "ciemność",
Nirwana bywa traktowana jako "świetlistość". Stąd praktykowanie stanu
istnienia w Nirwanie (Pustce) powoduje uwalnianie się z Samsary i określane
bywa jako Oświecenie.
Następnie praktykowane jest osadzanie się w Nirwanie (Pustce) i wtedy wszystko jest doświadczane coraz bardziej świadomie w dualnym świecie-śnie
(Samsary). Ten proces prowadzi do integracji Nirwany i Samsary. Nirwana nie jest ani lepsza ani gorsza od samsary. Jest
zrozumienie i szacunek do wszystkich przejawów i form Istnienia.
Przykład Buddy:
Przykład Jezusa Chrystusa:
Budda i Jezus Chrystus są przede wszystkim postaciami
symbolicznymi wskazującymi na te mity - sny, które są niezbędne do świadomego
wyśnienia się po to, aby Istota ludzka mogła przejść doświadczenie
transformacyjne - integrujące ją, scalające ku swojej całości, pełni, jedni. Do
SIEBIE.
W buddyzmie zrozumienie, że ciało, myśli i uczucia są w
bezustannym ruchu, nie mogą więc tworzyć żadnego rzeczywistego „ja”, nazywane
jest wyzwoleniem. To wyzwolenie jest podstawą dla dalszego rozwoju, aż do
osiągnięcia tak zwanego pełnego Oświecenia.
Kiedy ktoś zrozumiał już, że jego
umysł jest otwartą przestrzenią, staje się nieustraszony i nie przeżywa już
swojej osoby jak "tarczy strzeleckiej, do której każdy chce strzelać". Na tej
podstawie można ruszyć w dalszą drogę do pełnego Oświecenia.
Uwarunkowane stany istot, które nadal wierzą w iluzję osobnego „ja”, stają się
tak samo oczywiste, jak ich pierwotny potencjał Oświecenia. Nieograniczona
radość Oświecenia sprawia, że każda chwila staje się niepowtarzalnym
doświadczeniem, w którym spontanicznie i bezwysiłkowo manifestują się
samopowstałe zdolności i właściwości umysłu. Wewnętrzne doświadczenia i
zewnętrzne światy są zawarte w umyśle tak, jak fale na morzu - chociaż pojawiają
się na powierzchni, to są z nim nieodłącznie związane.
W pełni wolni od przeszkadzających
emocji i sztywnych koncepcji, każde doświadczenie widzimy jawiącym się jako
wyraz mądrości umysłu, a wszystkie działania pokazują innym istotom możliwość
osiągnięcia przez nie Oświecenia.
Najpierw, poza dualistycznymi koncepcjami, poza nadziejami i
obawami, najwyższa prawda jawi się jako najwyższa radość, błogość istnienia. Ostatecznemu
Oświeceniu towarzyszy wszechwiedza, w niepowstrzymany sposób pojawia się
również samopowstała radość, pełna mocy miłość i aktywne współczucie.
