RADHA i KRISZNA
TIKALI i RISZIWA
SUNYATA
;-)
Związek Radhy z Kriszną jest postrzegany (interpretowany) dwojako: svakiya-rasa (związek małżeński - "święte małżeństwo") i parakiya-rasa (związek oznaczający wieczną mentalno-duchową Miłość). Tradycja Gaudiya skupia się na parakiya-rasie jako najwyższej formie Miłości, w której Radha i Kriszna dzielą się myślami nawet, gdy przejawiają Się w rozdzieleniu. W ich wiecznym spotkaniu Radha i Kriszna rozpływają się w duchowej przestrzeni wszechświata jako Jedni.
Radha - żeński aspekt Jedni, Całości (Świadomość) - jest w swej miłości bezgranicznie oddana i cierpliwa. Uczy cierpliwości i przetrwania czasu rozdzielenia, który dla niektórych jest czasem katuszy i cierpienia. Gdy On - męski aspekt Jedni, Całości (Umysł) tańczy z innymi, odwleka spotkanie, uwodzi każdą kobietę i nie tylko ;-) jako Wszechatrakcyjny, Ona jest samym oddaniem i cierpliwym trwaniem w ciszy.
Jednak gdy On przychodzi, ich dusze się splatają i czas jest wypełniony wiecznością. Siadają razem na huśtawce i kołysząc się w rytm połączonych ciał odczuwają pełnię rozkoszy duchowej, pełnię ich Jedni. Kriszna "kradnie jej spinkę do włosów i zatapia się w jej rozpuszczonych, pachnących od słońca włosach". W ich miłosnym wtuleniu wiruje cały wszechświat, aż do utraty tchu... zanurzają się w Absolucie... Nie ma Radhy, ani Kriszny, są tylko miliony kobiet i mężczyzn jak nieskończone atomy tęskniące za spełnieniem - spotkaniem Siebie w Jedni. Spełnieniem jedności w boskim porządku przeznaczenia. W symbolicznym spotkaniu Radhy i Kriszny spełnienie Staje Się urzeczywistnione.
"Gdy już ujrzysz we własnej duszy odmienną płeć i uświadomisz
sobie jej cechy, to większość emocji i afektów zostaje uwolnionych.
Oznacza to rzeczywistą niezależność, ale i samotność - samotność “wewnętrznie
wolnego” człowieka, którego już żaden związek miłosny czy partnerstwo nie może
zakuć w łańcuchy; dla którego inna płeć utraciła swoją “niezwykłość”, ponieważ
cechy ukryte w głębi własnej duszy charakteru zostały rozpoznane. Uczucie
“zakochania” stanie się takiemu człowiekowi zbędne, nie będzie już
potrzebował zatracać się w innych; będzie za to zdolny skierować “miłość” na drugą
osobę w sensie prawdziwego świadomego oddania." - Psychologia C.G.Junga, J.Jacobi
